Hoogsensitiviteit (hsp) is officieel niet zweverig

Nog steeds durven mensen met hoogsensitieve eigenschappen nauwelijks uit te komen voor hun prachtige karaktereigenschap. Pas als we onszelf in een ander herkennen, durven we ons schoorvoetend bloot te geven. Want het is toch wel een beetje zweverig allemaal… of niet?

Wetenschappelijk bewezen

Mensen, ik heb nieuws! Hooggevoeligheid is wetenschappelijk aantoonbaar! Klinisch psychologe Elke van Hoof van de Vrije Universiteit Brussel laat de wereld – overigens al in juni 2015 – zien dat hooggevoeligheid op hersenscans waarneembaar is. Mensen met hoogsensitiviteit beleven de wereld duidelijk anders. Waar het kort door de bocht op neerkomt? Dat informatie ongefilterd de hersenpan binnendringt.

Volgens Van Hoof: “Afhankelijk van hun intelligentie zien ze sneller patronen. Ze zijn dikwijls creatiever, en ze zijn in staat om meer non-verbale signalen op te pikken. De keerzijde van de medaille is overprikkeling, het risico dat men alles veel persoonlijker opneemt, en mogelijk communicatieproblemen met niet-hsp’ers”.

Goed nieuws toch? We zijn niet gek; we zijn alleen maar hoogsensitief. Staan we dan nu ook te trappelen om onze bijzonder mooie eigenschap aan de buitenwereld te etaleren? Mmm…. nee dat ook weer niet meteen. Ook ik ervaar weerstand bij het vooruitzicht om “en plein public” uit de kast te komen. We zijn namelijk nog steeds behoorlijk in de minderheid en ongetwijfeld voor veel mensen minstens “een beetje raar”.

Hsp heeft een ‘zweverig’ imagoprobleem

Ondanks het overduidelijke wetenschappelijke bewijs kampt hoogsensitiviteit met een “zweverig” imagoprobleem. Doordat het vaak in één adem wordt genoemd met spiritualiteit roept de term hooggevoeligheid bij veel mensen weerstand op. Onterecht? Zeker. Begrijpelijk? Dat ook.

Als ouder bedenk je je ook wel tien keer voordat je op bij het tien-minutengesprek aangeeft dat je schatje hoogsensitief is. Nee zeg…ze zien je aankomen. Je kind gelijk in een hokje en een aantekening in het dossier.

Plus de angst dat ze je nooit meer zullen zien als een ouder die ze serieus kunnen nemen. Dat, terwijl binnen de onderwijswereld juist steeds meer kennis is over hoogsensitiviteit.

Toch wordt het tijd om de wereld te veroveren. Want hoogsensitief zijn is niets om je voor te schamen. Het is juist iets waar de wereld mogelijk een heel stuk gezelliger en liever van kan worden. Ambassadeurs zijn er dus nodig. Mensen die zich niet meer verstoppen, maar uit de kast komen. Ehhhmmm… wie gaat er eerst?